امام صادق (ع) نقل کرده اند:
در یکى از روزها، شخصى از مسلمان ها به محضر مبارک
امام سجّاد، حضرت زین العابدین علیه السّلام وارد شد و پس از عرض سلام ، به حضرت
عرضه داشت :
اى پسر رسول خدا! در فلان مجلس با جمعى از دوستان نشسته بودیم ، که
شنیدیم شخصى نسبت به شما ناسزا مى گفت و توهین مى کرد و در بین صحبت هاى ناپسندش
گفت : علىّ بن الحسین علیهماالسّلام گمراه و بدعت گذار است .
امام زین العابدین
سلام اللّه علیه ، پس از شنیدن سخنان آن شخص ، فرمود: تو حقّ مجلس و همچنین حقّ
کسانى را که با تو هم صحبت بودند، رعایت نکردى ،
چون سخنانى که در آن مجلس مطرح شده بود، امانت بود، چرا سخنان گوینده را از آن مجلس
به بیرون منتقل کردى و اسرار او را فاش نمودى !؟
و تو حقّ مرا هم رعایت نکردى
، چون چیزى که من از دیگران نسبت به خود نمى دانستم ، فاش کردى و مرا در جریان آن
قرار دادى .
و سپس آن حضرت افزود: آیا نمى دانى که چنگال مرگ همه انسان ها و نیز
ما را مى رباید؟!
و بعد از آن ، همه ما زنده خواهیم گشت و در روز قیامت محشور
خواهیم شد؛ و باید در میعادگاه و دادگاه عدل الهى پاسخ گوى اعمال و گفتار خویش
باشیم ، دادگاهى که خداوند متعال قاضى و حاکم آن خواهد بود.
و آن گاه امام علیه
السّلام در ادامه فرمایشات و نصیحت هاى خود اظهارنمود:
پس سعى کن همیشه از سخن
چینى و غیبت پشت سر دیگران اجتناب و دورى کنى ؛ وگرنه همنشین سگان آتشین خواهى
شد
طبرسی،احتجاج طبرسى : ج 2، ص 145، ح 183.
درباره این سایت