احسن الحال» رفع حجوب است. قرب به حق است. عاقبت بخیری است.عاقبت بخیری این است که این شخص به وسیله ولایت و قبولی ولایت، به رتبه عبودیت و بندگی حق برسد. حس بکند در محضر حق است.
ما اگر خواسته باشیم به مقام عبودیت و بندگی حق برسیم بدون ولایت، بدون توسل و توجه، بدون رفع حجوب و توسل به ولی عصر(عج)، امکان پذیر نیست.
وسیله، سیر الی الله، مقام ولایت است. تمسک به ولایت است، که این بزرگواران هم کمک کنند و یک عنایتی بکنند و بیشتر بتوانیم در مسیر عبودیت و بندگی حق قرار بگیریم.
به وسیله‌ی عنایات ولایت به ما، احساس می کنیم که در محضر حضرت احدیت هستیم.
اگر ولایت نباشد، با هیچ راهی، سیر الی الله ممکن نیست، راه منحصر است به ولایت.
اهدنا الصراط المستقیم»، صراط مستقیم اظهار عشق و علاقه به امیرالمؤمنین و اوصیاء اوست. شرکت در مجالس ولایتی و اینکه انسان خودش را همیشه در محضر این بزرگواران ببیند.
حضور در مجالسی که برای ولایت مخصوصاً برای شهادت و تولدهای اینها گرفته شده است، در این مسیر در این جلسات شرکت کردن، مخصوصاً خرج کردن در این جلسات، شرکت در این جلسات برکاتی دارد که قابل بیان نیست.
سزاوار است که ما در تمام مشکلاتمان، توسلات به اهل‌بیت مخصوصاً امام زمان داشته باشیم که مسئولیت عالم وجود به عهده‌شان است.
جمیع عالم وجود، عرش و کرسی و لوح و کهکشان‌ها و سیارات و همه اینها را که در ذهن انسان است و نمی‌تواند تصور کند، همه اینها در نزد ما، این عالم ماده و ارزش‌های دنیایی، اینها در نظر امام زمان مثل فندقی است. اینقدر احاطه دارد.
اگر خواسته باشید سیر الی الله کنید، یک پارچه‌ای که می‌خواهید رنگ کنید، اول می‌شویید و چرک‌هایش را از بین می‌برید و بعد در رنگ می‌گذارید تا رنگ بگیرد.
یک عمری با هوای نفس زندگی کردیم. نفس نماینده شیطان است. با او سر کار داشتیم، حالا بخواهیم سر و کارمان با رحمان باشد، باید صفات رذیله را از خودمان دور کنیم.
اول تزکیه است. باید از خدا کمک بخواهی. آیه داریم که یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَة» (آل‌عمران/164) خودت را تزکیه و پاک کن، یک قلب بیشتر نداری.
می‌خواهی چه کسی را در این قرار بدهی. همه مخلوق یک خدا هستیم و همه مسیرمان یکی است. همه یک سیر داریم. از شکم مادر آمدیم و درون قبر می‌رویم. زیر خاک می‌رویم. باید این مسیر را طی کنیم. این یک پل است. دنیا پل است.
از این باید عبور کرد. حضرت علی می‌فرماید: الدُّنْیَا دَارُ مَمَرٍّ لا دَارُ مَقَر» (نهج‌البلاغه/حکمت133)
از عالم ذرّ آمدم و خیلی از جاها را طی کردم. از پشت پدر و شکم مادر به دنیا آمدیم. یک پل است و باید از اینجا عبور کنیم. جای ماندنی برای ما بهشت است. انشاءالله در محضر اهل‌بیت ما را راه بدهند.
من نکردم خلق تا سودی کنم *** بلکه تا بر بندگان جودی کنم
یکی از علل مشکلات بشر، مجالست‌های نامناسب و یکی غذاهای نامناسب است.
پسر نوح با بدان بنشست، خاندان نبوتش گم شد»
ارتباطات با و افراد نااهل در وجود ما تأثیرگذار است. مگر پیغمبر اکرم نفرمود: المجالسة مؤثره» همینطور که دو نفر با هم می‌نشینند، ارواح هرکدام در مسیرش قوی تر است، روح این طرف را هم جذب می‌کند.
لذا نبی اکرم(ص) برای مجالست‌هایی که میکردند، روزی هفتاد مرتبه استغفار میکردند.
لقمه‌های حرام، که یک لقمه حرام اگر انسان بخورد تا چهل روز اثرش در وجود انسان هست و انسان را از خدا دور می‌کند. برایمان حجاب میشود و حقایق را نمی بینیم.
نگاه کنیم، خداوند نعمت‌‌هایی که به ما داده است وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لا تُحْصُوها» (ابراهیم/34) قابل احسان است. همینطور که سعدی گفته است: هر نفسی که فرو می‌رود، ممد حیات است و چون برمی‌آید مفرح ذات است.
پس در هر نفسی دو نعمت موجود است. چه کسی از این می‌تواند برهد؟ ما غرق نعمت هستیم.
درباره این سایت