من مواعظ علی بن الحسین (علیه السلام): کم من مفتونٍ بحسن القول فیه، وکم من مغرورٍ بحسن الستر علیه، وکم من
مستدرجٍ بالإحسان علیه. (تحف العقول صفحه ۲۸۱) چه بسا افرادی که فریب تعریف‌ها و تحسین‌هایی که مردم از آنان می‌نمایند
می‌خورند. انسان نباید فریفته قضاوتهای مردم درباره خودش شده و بخاطر تساویل نفسانی(زیبا
نشان دادن کارهای زشت) از قضاوت صحیح در مورد خودش غفلت ورزد و توجه به این مسأله بالخصوص
برای مسئولین حائز اهمیت است. و همچنین انسان نباید از اینکه خداوند عیوب او را پوشانده مغرور شود و
خیال کند که همیشه بدیهای او مستور می‌ماند. چه بسا خداوند در همین دنیا آنها را فاش کند و اگر در این دنیا هم با
لطف و احسان خود فاش نکرد در قیامت (روزی که باطن افراد ظاهر میشود) آشکار کند. لذا ائمه (علیهم السلام) همانطور که در دعای شعبانیه نقل شده از خدا می‌خواستند
که: الهی لا تفضحنی یوم القیامة علی رؤس الاشهاد.» و چه بسا افرادی که در اثر نعم الهی گرفتار استدراج می شوند (یعنی به وسیله
نعمت ها ، گناهکاران، غافلگیر شده و فریب می خورند)، وسنستدرجهم من حیث لا یعلمون».
پس نباید ما بخاطر تمجیدهای مردم و ستر الهی و اعطای نعم او از قضاوت
صحیح در مورد خود غفلت نمائیم.
درباره این سایت